Hanne Laceulle over de triomf en tragedie van het ouder worden
We lijken twee keuzes te hebben als we ouder worden: zo lang mogelijk jong blijven, of je overgeven aan het verval. Maar wat als we ouder worden nu eens gaan benaderen als een kunst op zichzelf? Promovenda Hanne Laceulle van de Universiteit voor Humanistiek presenteerde vorige week haar filosofisch onderzoek over dit onderwerp op de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Gerontological Society. Journaliste Barbara Peters Smith van de Sarasota Herald Tribune raakte gefascineerd en schreef er een column over.
Of, zoals de journaliste Laceulle aanhaalt:
"These age-defying narratives and decline narratives are problematic, as if there is no value of its own in later life," she pointed out. "The age-defying narratives in particular are a self-effacing strategy, because ultimately they are doomed to fail."
Why not, she asked, consider aging simply another process of becoming who you are?
As with earlier stages of life, this would allow an elder to succeed at some things — like wisdom or tolerance or humor or love — and fail at others — like hearing loss, say, or a hip fracture.
A new approach to aging, Laceulle thinks, "should be able to acknowledge the potential for growth and flourishing, but also provide a meaningful integration of existential vulnerability, instead of denial or rejection."
U kunt de column hier lezen:
http://health.heraldtribune.com/2014/11/14/thoughts-triumph-tragedy-aging/
Ook Des O'Neill - lid van het 'Humanities & Arts Committee' van Gerontological Society of America - besteedde in zijn blog aandacht aan Hannes bijdrage:
http://blogs.bmj.com/bmj/2014/11/18/desmond-oneill-a-gerontological-fear-of-missing-out/
Hanne Laceulle verricht promotieonderzoek naar de toepasbaarheid van zelfverwerkelijking als kenmerkend laatmodern cultureel ideaal in de context van ouder worden. Ze maakt deel uit van de onderzoeksgroep Humanistische tradities, zinvol leven en goed ouder worden.
Of, zoals de journaliste Laceulle aanhaalt:"These age-defying narratives and decline narratives are problematic, as if there is no value of its own in later life," she pointed out. "The age-defying narratives in particular are a self-effacing strategy, because ultimately they are doomed to fail."
Why not, she asked, consider aging simply another process of becoming who you are?
As with earlier stages of life, this would allow an elder to succeed at some things — like wisdom or tolerance or humor or love — and fail at others — like hearing loss, say, or a hip fracture.
A new approach to aging, Laceulle thinks, "should be able to acknowledge the potential for growth and flourishing, but also provide a meaningful integration of existential vulnerability, instead of denial or rejection."
U kunt de column hier lezen:
http://health.heraldtribune.com/2014/11/14/thoughts-triumph-tragedy-aging/
Ook Des O'Neill - lid van het 'Humanities & Arts Committee' van Gerontological Society of America - besteedde in zijn blog aandacht aan Hannes bijdrage:
http://blogs.bmj.com/bmj/2014/11/18/desmond-oneill-a-gerontological-fear-of-missing-out/
Hanne Laceulle verricht promotieonderzoek naar de toepasbaarheid van zelfverwerkelijking als kenmerkend laatmodern cultureel ideaal in de context van ouder worden. Ze maakt deel uit van de onderzoeksgroep Humanistische tradities, zinvol leven en goed ouder worden.
We lijken twee keuzes te hebben als we ouder worden: zo lang mogelijk jong blijven, of je overgeven aan het verval. Maar wat als we ouder worden nu eens gaan benaderen als een kunst op zichzelf? Promovenda Hanne Laceulle van de Universiteit voor Humanistiek presenteerde vorige week haar filosofisch onderzoek over dit onderwerp op de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Gerontological Society. Journaliste Barbara Peters Smith van de Sarasota Herald Tribune raakte gefascineerd en schreef er een column over.