Bloemspruit en Heidedal (deel 2)

Deel 2: Primere skool in Heidedal

Een dag later. Ik mag weer een groep begeleiden naar een basisschool.
Dit maal gaan we naar Heidedal, de coloured township die ik in mijn eerste blog noemde. Ik verbaas mij dat veel blanke studenten nog nooit in dit deel van de stad zijn geweest. De coördinator van de excursies heeft hen op het hart gedrukt niet in paniek te raken indien zij even moeten wachten op de bus op de terugweg. Het bleek dat vorig jaar dat de studenten hun ouders overstuur opbelden, omdat zij achtergelaten zouden zijn, opdat zij halsoverkop werden opgehaald uit de townships.

De coördinator suggereert dat, indien de studenten op hun bus moeten wachten, zij wellicht even door de buurt willen lopen. Wij worden allerhartelijkst ontvangen door een coloured directeur die zowel Afrikaans als Engels spreekt. Wij mogen in alle lokalen kijken, worden voorgesteld aan docenten en aan de maatschapppelijk werker en zien hoe de allerarmste studenten een maaltijd tussen de middag krijgen.De directeur is erg trots op zijn school, en ondanks de beperkte middelen ziet het er ordelijk en gezellig uit. Bovendien worden wij getrakteed op xylofoonmuziek.

Later bleek dat mijn basiskennis Afrikaans voldoende is om de verslagen te mogen nakijken. Het blijkt dat de meeste blanke studenten allereerst heel bang waren om naar een township te gaan, en dat zij daar normaal nooit komen. Ook waren zij te spreken over de sfeer in de scholen, ondanks de matige hygeïne. Zij schreven veel over sport, terwijl ik daar nooit aan denk bij onderwijs. Zowel de ijzeren discipline op de ene school, als de gezelligheid en warmheid bij de andere school, worden positief gewaardeerd.

Mijn indruk was dat de meeste studenten hun indrukken zwijgzaam opnamen. Wanneer ik later hun verslagen las, zie ik dat de meesten bijna alles letterlijk hebben genotuleerd wat de docenten hen voorhielden. Zowel een kritische en een onderzoekende houding kom ik niet tegen... Ik ben benieuwd naar wat komen gaat.