Waarom hebben we geen standaard ritueel voor als je de eerste keer ongesteld wordt?

Marleen Luyten: "Op mijn zesde stierf mijn vader. In die tijd gingen kinderen bijna niet naar begrafenissen. Dat heb ik onbewust lang meegedragen. Inmiddels weten we dat rituelen zoals een begrafenis helpen bij het verwerkingsproces. Mijn Griekse stiefvader vertelde vaak verhalen over mythologie en cultuur. Ook dat is blijven hangen.

 

Tijdens mijn studie voor vertaler leerde ik mijn man kennen, met wie ik een cateringbedrijf begon. Ik kreeg twee zonen en leidde een druk leven. Maar telkens als ik in de natuur, een klooster of op andere betekenisvolle plekken kwam, deed dat iets met mijn systeem. Ik volgde een opleiding tot yogadocent en ging op zoek naar meer vervullend werk. Toen ik enkele jaren geleden hoorde dat er in Nieuw-Zeeland een opleiding tot Celebrant bestond, raakte dat een snaar en ben ik meteen gaan googelen. Zo kwam ik terecht bij de Celebranten Opleiding aan de UvH. Sindsdien is mijn leven op zijn plaats gevallen. Het is alsof wie ik ben en al wat ik heb geleerd, samenvalt bij het maken van rituelen.

We hebben rituelen nodig

Van nature zijn wij rituele wezens. Heel vroeger aanbaden we meerdere god(inn)en en de natuur, later ontstonden de grote godsdienstige stromingen. Met verouderde rituelen die stilaan doodbloeden in een steeds complexer wordende wereld. Ik ben ervan overtuigd dat mensen zich vandaag de dag verliezen in bingewatchen, overmatig eten en consumeren doordat ze een zwart gat in zich dragen. Een gat waar rituelen thuishoren.

 

Er zijn veel nieuwe transities in een mensenleven. Waarom maken we geen geschikt ritueel bij de eerste keer ongesteld worden? Bij draagmoederschap, echtscheiding, ontslag? Dat is de taak van een moderne celebrant. Gelukkig leeft er al veel. Elke persoon, elke familie heeft zo zijn/haar eigen dagelijkse rituelen. Sommige artsen houden een stiltemoment of doen een dansje met een jong patiëntje voor een operatie. Dat ontroert mij. Als ook de vele mooie rituelen die ik van mijn medestudenten heb mogen zien! 

Theoretisch en praktisch

In België is er nog een vrij sterke scheiding tussen mensen die op een meer gebruikelijke, klassieke manier leven en mensen uit het meer spirituele, alternatieve circuit. Ik wil het klassieke en het spirituele graag met elkaar verenigen, zodat het voor iedereen voelbaar en toegankelijk wordt. En daar heeft deze opleiding de noodzakelijke basis voor gelegd. De vier modules bieden een gedegen theoretische bedding, verdieping in vieringen en afscheid en een concreet neerzetten in de maatschappij.

 

Intussen ben ik een rituele coachingpraktijk aan het opstarten In Antwerpen en een boek over rituelen aan het voorbereiden. Ik help mijn yogastudenten stil te staan bij seizoensovergangen en assisteer mensen bij het ritueel ontspullen van hun huis.

 

In januari komen mijn studiegenoten naar Antwerpen. Dat wordt de kick-off van onze intervisiegroep. Want het leren stopt niet. Als ritueelbegeleiders zijn wij met pionierswerk bezig. We willen ervoor zorgen dat mensen zich op kwetsbare overgangsmomenten in hun leven gedragen en veilig voelen. Dat luistert nauw."

 

Marleen Luyten volgde de Celebrantenopleiding in 2018-2019. Ze heeft een yoga praktijk en richt nu een eigen bedrijf op voor het ontwerpen van rituelen, de Fluisterakker. Bekijk hier een van Marleens lievelingsrituelen, over de nabestaanden van Fukushima in Japan: https://www.thisamericanlife.org/597/one-last-thing-before-i-go/act-one

Marleen Luyten volgde de Celebrantenopleiding in 2018-2019. Ze heeft een yoga praktijk en richt nu een eigen bedrijf op voor het ontwerpen van rituelen: "Elke persoon, elke familie heeft zo zijn/haar eigen dagelijkse rituelen. Sommige artsen houden een stiltemoment of doen een dansje met een jong patiëntje voor een operatie. Dat ontroert mij. Als ook de vele mooie rituelen die ik van mijn medestudenten heb mogen zien! "