‘Ik heb geleerd dat je best een beetje direct mag zijn’

Elin Boon, derdejaarsstudent bachelor Humanistiek, vertelt over haar onderzoek bij een zorgorganisatie voor het vak Humanisering in de Publieke Sector.

“In de zomervakantie kwamen verschillende organisaties bij de universiteit met hun adviesvragen, en je kon zelf aangeven wat je interessant vond. Deze zorgorganisatie was mijn eerste keuze. Het onderzoek deed ik samen met vijf medestudenten.

Eerst moesten we een onderzoeksvoorstel schrijven: inleiding, maatschappelijke en wetenschappelijke relevantie, theoretisch kader. Het onderzoek ging over psychologische veiligheid bij zorgmedewerkers. Door corona was er lange tijd zo veel aandacht naar bewoners gegaan dat de organisatie hun medewerkers een beetje uit het zicht was verloren. Er was spanning ontstaan tussen medewerkers. We hebben een adviesplan geschreven waarin we aanbevelingen hebben gedaan voor verbeteringen.

We maakten een topic list over psychologische veiligheid versus onveiligheid. Op basis daarvan hebben we tien interviews gedaan met een procesbegeleider en een aantal zorgmedewerkers. Die interviews hebben we gecodeerd en geanalyseerd en daar onze resultaten op geschreven.

In ons theoretisch kader schrijven we over de invloed die de organisatie heeft op hoe psychologisch veilig mensen zich voelen. Er was een bepaald artikel waarin stond dat als managers hun fouten toegeven en laten zien, het heel inspirerend is voor medewerkers om onderling hetzelfde te doen. We hebben het ook gehad over psychologische veiligheid van medewerkers onderling. Dan gaat het over vragen als: durf ik fouten te maken? Durf ik het te zeggen als ik een fout maak? Durf ik om hulp te vragen?”

Leerpunten

“Ik heb veel geleerd van het samenwerken. Ik had heel fijne medestudenten in mijn groepje en ik merkte dat de kwaliteit van ons onderzoek daardoor omhoog ging. Iedereen was gemotiveerd, niet alleen om studiepunten te halen maar ook om de gastorganisatie écht te helpen.

Tijdens het onderzoek was ik de contactpersoon. Ik heb nu echt respect voor onderzoekers, want het is niet makkelijk. Je bent de hele tijd aan het mailen met veel verschillende mensen. Je wilt iets van die mensen, maar je wilt ze niet onder druk zetten. Dat vond ik wel lastig. Maar ik heb er veel van geleerd, bijvoorbeeld dat je best een beetje direct mag zijn. Dat je daarmee niet pusherig overkomt.

Ik vond Humanisering in de Publieke Sector een heel interessant vak. Je kon toepassen wat je de afgelopen tweeënhalf jaar hebt geleerd. Het was wel een pittig vak, moet ik zeggen. Naast het onderzoek hadden we literatuur en een toets. Maar omdat je de dingen die je had gelezen kon herkennen in de praktijk, is de stof wel meer blijven hangen. Een goed voorbeeld is het grijze gebied tussen beleid en praktijk. Je kan een heel mooi beleid schrijven, maar het gaat nooit perfect aansluiten op de praktijk. Daar hadden we een boek over gelezen, en dat zag ik ook terug bij die zorgorganisatie. Je ziet hoe mensen de grijze ruimte verschillend invullen. De een is wat strenger en de ander empathischer, weer iemand anders is onverschilliger. Dat is allemaal prima, zegt die auteur. Maar je moet wel genoeg mensen hebben die onverschillig, streng of empathisch zijn in hetzelfde team. Dan gaat het goed.”

Kritisch leren nadenken

“Ik heb hiervoor katholieke theologie gedaan en een propedeuse gehaald. Ik ben bij de Universiteit voor Humanistiek gekomen omdat je hier veel verschillende perspectieven krijgt aangereikt. Je leert om kritisch na te denken.

Naast de theoretische lessen krijgen we praktische lessen, zoals gespreksvaardigheden, intercultureel dialoog of reflecteren. Je leert vaardigheden om jezelf beter te begrijpen. Daarmee kun je jezelf in een groep ook weer beter begrijpen. Ik vind het echt mooi dat de universiteit dat aanbiedt. Wat voor een baan ik later ook heb, hier zal ik altijd iets aan hebben.

De universiteit is een kleine gemeenschap, en dat vind ik heel mooi. Je kunt eigenlijk bij elke docent na de les een vraag stellen of aangeven dat je het interessant vond. Ze zijn altijd bereid om met je te praten. Ik ken iedereen bij naam en weet van de meeste mensen waar ze vandaan komen. Zelfs verschillende jaarlagen onderling kennen elkaar. Er zijn ook studieverenigingen die evenementen organiseren zoals een kerstdiner. Dan komt bijvoorbeeld een hoogleraar ook naar dat kerstdiner met alle studenten. Ik vind dat echt geweldig. En je wordt heel breed opgeleid. Dat vind ik fijn.”

Voor wie

“De bachelor combineert sociale wetenschappen en geesteswetenschappen. Als je ze alle twee leuk vindt en niet goed kunt kiezen, zou ik zeggen: ga Humanistiek studeren.

Als je een beetje idealistisch bent en een steentje wilt bijdragen aan de maatschappij is het ook een hele goede keuze. Want naast filosofie, sociologie en zingeving gaat het ook veel over hoe verschillende groepen in Nederland met elkaar samenleven en waar dat minder goed gaat. Als je dat interessant vindt en daar theoretische onderbouwing over wilt hebben, is humanistiek een geschikte studie voor je.”